- pojawienie
- 1 hichura2 malikmata3 multó4 paglitaw5 pagsipot6 pángitain7 tabas
Słownik Polsko-Tagalski. 2007.
pojawienie
Look at other dictionaries:
wschód — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. wschodu, Mc. wschodzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pojawienie się rano słońca, rozpoczynające dzień; pora dnia z tym związana; świt : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wschód słońca.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spódnica — Żandarm, policjant itp. w spódnicy a) «kobieta żandarm, policjant itp.»: Major – to na razie najwyższy stopień, jaki osiągnęła kobieta w polskim wojsku. Ale nikt nie ma wątpliwości, że pojawienie się generała w spódnicy to tylko kwestia czasu.… … Słownik frazeologiczny
cukrzyca — ż II, DCMs. cukrzycacy, blm med. «choroba gruczołu dokrewnego trzustki, charakteryzująca się wadliwą przemianą materii i wywołująca zwiększenie ilości cukru we krwi i pojawienie się go w moczu; moczówka cukrowa» … Słownik języka polskiego
czwartorzęd — m IV, D. u, Ms. czwartorzędędzie, blm geol. «młodszy okres kenozoiku, który rozpoczął się około 1 miliona lat temu i trwa do dziś; dzieli się na dwie epoki: plejstocen i holocen» Pojawienie się człowieka w czwartorzędzie … Słownik języka polskiego
epidemia — ż I, DCMs. epidemiamii; lm D. epidemiamii (epidemiamij) «pojawienie się jednocześnie lub w krótkich odstępach czasu dużej liczby zachorowań na określoną chorobę (najczęściej zakaźną) wśród ludności danego terenu» Epidemia błonicy, tyfusu.… … Słownik języka polskiego
geneza — ż IV, CMs. genezazie, blm «zespół warunków i przyczyn, które się złożyły na powstanie, pojawienie się, rozwój czego; sposób powstawania, rozwoju czego; pochodzenie, rodowód» Geneza nazwy dzieła. Geneza tekstów średniowiecznych. Geneza wybuchu… … Słownik języka polskiego
gradacja — ż I, DCMs. gradacjacji; lm D. gradacjacji (gradacjacyj) 1. «następstwo według stopnia nasilenia; stopniowanie» Gradacja odcieni, efektów. Gradacja ważności spraw. Gradacja służbowa. 2. biol. «szybki wzrost liczebności szkodnika roślin uprawnych i … Słownik języka polskiego
jotacja — ż I, DCMs. jotacjacji, blm jęz. «pojawienie się spółgłoski j w wyrazach, najczęściej przed samogłoskami nagłosowymi i między samogłoskami» … Słownik języka polskiego
koincydencja — ż I, DCMs. koincydencjacji, blm 1. książk. «jednoczesne występowanie kilku zjawisk, zdarzeń; zbieżność» Koincydencja faktów, wypadków. 2. fiz. «w technice rejestracji cząstek jonizujących: pojawienie się jednoczesne lub w ciągu określonego czasu… … Słownik języka polskiego
kojarzyć — ndk VIb, kojarzyćrzę, kojarzyćrzysz, kojarzyćarz, kojarzyćył, kojarzyćrzony 1. «powodować połączenie, związek kogoś, czegoś; łączyć, zespalać, wiązać, jednoczyć» Kojarzyć pary. Kojarzyć kogoś w pary. ∆ zootechn. Kojarzyć zwierzęta «łączyć samca z … Słownik języka polskiego
nakryć — dk Xa, nakryćkryję, nakryćkryjesz, nakryćkryj, nakryćkrył, nakryćkryty nakrywać ndk I, nakryćam, nakryćasz, nakryćają, nakryćaj, nakryćał, nakryćany 1. «położyć coś na czymś (na kimś); przykryć, osłonić, otulić» Nakryć dziecko kołderką. Nakryć… … Słownik języka polskiego
